Շնչառական համակարգի ախտահարումը մուկովիսցիդոզի հիմնական դրսևորումներից է։ Մուկովիսցիդոզի գենի մուտացիայի հետևանքով շնչուղիներում առաջանում է հետևյալ արատավոր ցիկլը՝ շնչուղիների մածուցիկ արտազատուկով շնչուղիների խցանում, դրանց մաքրման խանգարում, վերին և ստորին շնչուղիների շարունակական ծանր վարակներ, շնչուղիների և թոքերի կառուցվածքային վնասում։
Շնչուղիները ախտահարող միկրոբների ցանկը գլխավորում է կապտաթարախածին ցուպիկը (Pseudomonas aeruginosa), որը տարիքին զուգընթաց դառնում է հիվանդության գլխավոր ախտածինը։ Քրոնիկ պսևդոմոնասային վարակի հետևանքով զարգանում է թոքերի ֆունկցիայի հարաճուն անկում, իջնում է պացիենտների կյանքի որակը, հաճախանում են հոսպիտալիզացիաները։ Սա է պատճառը, որ քրոնիկ պսևդոմոնասային վարակի դեմ պայքարը տարիներ շարունակ եղել է մուկովիսցիդոզի բուժման և գիտության անկյունաքարային ռազմավարությունը։
Մինչ «հեղափոխական» ինհալյացիոն հակաբիոտիկների կիրառումը՝ հակաբիոտիկների բարձր դեղաչափերով տևական, ագրեսիվ բուժումը և ազիթրոմիցինի երկարատև կիրառումը կապտաթարախածին ցուպիկի դեմ պայքարի հիմնական միջոցներն էին։ 1980թ. սկզբին մի շարք հետազոտություններ փաստեցին, որ հակաբիոտիկները կարելի է ներմուծել նաև ինհալյացիոն ճանապարհով։ Ինհալյացիոն հակաբիոտիկների կիրառման պատմությունը սկսվեց ներերակային դեղաձևերի կիրառումով։ Այս աշխատանքներին հաջորդեցին երկու լայնածավալ, պլացեբո հսկվող ռանդոմիզացված հետազոտություններ, որոնց ժամանակ կիրառվեց թոբրամիցինի հատուկ ինհալյացիոն դեղաձև։
Ինհալյացիոն հակաբիոտիկների կիրառումը թույլ է տալիս համակարգային կողմնակի ազդեցությունների նվազագույն ռիսկով վարակի օջախում հասնել հակաբիոտիկի բարձր խտության։ Ինհալյացիոն հակաբիոտիկները կիրառվում են ինչպես առաջնային կապտաթարախածին վարակի էրադիկացիայի, այնպես էլ քրոնիկ վարակի ընկճող թերապիայի համար։ Առաջին դեպքում դրանք զուգակցվում են հակապսևդոմոնասային ներերակային հակաբիոտիկների հետ, երկրորդ դեպքում նշանակվում են երկու ինհալյացիոն հակաբիոտիկների մեկամսյա հաջորդվող սխեմայով։ Այսօր Սննդի և դեղորայքի գործակալության կողմից ԱՄՆ-ում հաստատված և կիրառվում են երկու հակապսևդոմոնասային ինհալյացիոն հակաբիոտիկներ՝ թոբրամիցին (TOBI, Bethkis) և ազտրեոնամ լիզին (Cayston): Ինհալյացիոն լեվոֆլոքսացինը (Quinsair) հաստատված է Եվրոպական Միությունում և Կանադայում: Ինհալյացիոն կոլիստինի և թոբրամիցինի (TOBI, Bramitob, Gobbi) հաջորդիվ մեկամսյա թերապիան կիրառվում է Եվրոպայում։ Լոնդոնի Ռոյալ Բրոմպտոն հիվանդանոցի ուղեցույցներում որպես ինհալյացիոն հակաբիոտիկ կիրառվում են ամիկացինի, մերոպենեմի և ցեֆտազիդիմի ներերակային դեղաձևերը։ Ներերակային գենտամիցինի Off label կիրառման արդյունավետությունը որպես ինհալյացիոն հակաբիոտիկ ցույց է տրվել Քերեմի և այլոց աշխատանքներում։
Հակաբիոտիկների ինհալյացիայի համար կիրառվում են հատուկ սարքեր՝ նեբուլյազերներ (PARI նեբուլյազերներ) (նկ.1): Հակաբիոտիկը շնչում են մուկոլիտիկ միջոցի՝ 3-7% աղաջուր, դորնազա ալֆա, բրոնխիտոլ ինհալյացիայից և ֆիզիթերապևտիկ միջոցառումներից հետո (շնչուղիենրի մաքրման տեխնիկաներ, ֆլատեր, PEP միջոցներ, Air physio միջոց)
Ինհալյացիոն հակաբիոտիկների կիրառումը 21-րդ դարում մուկովիսցիդոզի բուժմանն ուղղված մեծագույն մարտահրավերներից էր:
Հուսով եմ՝ նյութն օգտակար էր։
Հարգանքով՝
Սաթենիկ Հարությունյան, ԵՊԲՀ, Մանկաբուժության թիվ 1 ամբիոն «Մուրացան» համալսարանական կլինիկա
«ՀՀ Մուկովիսցիդոզի կենտրոն»